Afsluitende post

De afgelopen twee weken heb ik ervaren als zeer leerrijk en zinvol. Ik koos in de eerste plaats voor dit keuzetraject omdat ik vond dat mijn kennis over de oorlog te beperkt was. Daarom bleef ik zeker niet op mijn honger zitten gedurende deze twee weken. Door het plaatsen van posts, het bezoeken van de Dossin-kazerne en het uitwerken van een lessenreeks rond een bepaald onderwerp kwam ik veel te weten over de oorlog. In de eerste plaats ging ik opzoek naar loshangende onderwerpen over verschillende oorlogen en gebeurtenissen die ik op de blog plaatste. Hierdoor werd me duidelijk dat er een enorm verschil was tussen de Eerste en de Tweede Wereldoorlog. De Eerste Wereldoorlog was een oorlog waar veel gevochten werd. Nieuwe wapens en technieken werden gebruikt voor een strijd tussen de verschillende legers. De Tweede Wereldoorlog daarentegen was een oorlog van woorden en plaatjes (propaganda). Gebieden werden vaak bezet zonder al te veel actieve oorlogsvoering. Daarnaast kwam ik te weten dat ruimtevaart een grote rol speelde in de Koude Oorlog tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten. Ook de strijd tussen het communisme en kapitalisme tijdens de Koude Oorlog werd uitgeklaard.

We bezochten de Dossin-kazerne en haalde hieruit het onderwerp 'jodenvervolging' om een lessenreeks op te stellen. We waren het allemaal meteen eens om dit onderwerp te kiezen. Over de jodenvervolging wist ik al heel wat maar mijn kennis hierover is zeker in de diepte gegroeid. Ik wist al dat het Verdrag van Versailles Duitsland in een slechte positie plaatste en dat er frustratie leefde tussen het volk. Toch was ik er nog niet van op de hoogte dat de ontmenselijking van de joden reeds begon ver voor de oorlog door ze voor te stellen als geldwolven en dieven. Het verbaasde mij dat er zelfs films werden gemaakt over de slechtheid van joden die doorgingen als documentaire. Stilletjes aan werd het Duitse volk klaargestoomd voor het uitroeien van de joden. Ook de voorzichtigheid waarmee alle documenten door Duitsers werden bijgehouden vond ik indrukwekkend. Bij de tweede jodenregistratie werd telkens een kopie gemaakt van de paspoorten zodat er niets verloren ging. Ik had voorheen nog niet stilgestaan bij de bevrijding en het leven van slachtoffers na de oorlog. Ze waren vaak hun familie verloren en droegen de ervaringen heel hun leven mee.

De Dossin-kazerne gaf een zeer goed zicht op het verloop van de Tweede Wereldoorlog. Ik wist niet dat het  een museum was, maar ik dacht dat we zouden kunnen zien hoe de mensen in de kazerne leefden (kamers, bedden, sanitair,...). Ik vond het interessant dat elke verdieping een andere fase in de oorlog voorstelde: massa, angst en dood. Wat ook heel knap was, was dat de link werd gelegd tussen de joden in Duitsland in die tijd en de migranten in België nu. Dit was een aspect waar ik nog niet bij stil had gestaan maar dat zeer duidelijk maakt wat de positie van joden was in de Duitse samenleving. Het is ook zeer zinvol om deze link te gebruiken in de klas zodat kinderen zich bewust worden van dit fenomeen en zodat ze op hun hoede zijn voor de gevaren die erachter schuilen.

Zoals eerder vermeld was mijn doel of verwachting van dit keuzetraject in de eerste plaats meer informatie te verwerven over de oorlogen. Dit is zeker gelukt. Ik leerde enorm veel bij, vooral tijdens de eerste week vond ik de input van anderen interessant. Die zorgden ervoor dat ik nieuwe ideeën kreeg en dat mijn interesse werd opgewekt. Ook het bezoek aan de Dossin-kazerne gaf enorm veel interessante, inhoudelijke informatie. De kazerne beschikt over een enorm veel visueel materiaal dat de oorlog dichterbij brengt. Nog nooit zag ik zoveel materiaal bij elkaar. Het was zelfs zoveel dat ik af en toe de draad kwijt was en even terug moest gaan om het verloop verder te kunnen volgen. Daarnaast wou ik ook graag bijleren hoe de transfer te maken naar de klaspraktijk. Hoe behandel je een gevoelig onderwerp als oorlog met kinderen? Wat vertel je wel en wat niet? Deze verwachting werd deels bereikt. Door in groep samen te werken leerden we van elkaar en waren we in staat informatie en kennis uit te wisselen. Toch verwachte ik iets meer input over hoe het onderwerp in lessen te gieten. In de les werd hier niet zo veel aandacht aan besteed.

Het schrijven van een blog vond ik een zeer originele en zinvolle opdracht. Voor mij was deze werkvormen zeer interessant omdat het je in zekere zin verplicht informatie te vergaren. Ik was op mijn hoede en merkte aspecten van de oorlog ook op in mijn omgeving: op straat, op de radio,... Toch was het niet eenvoudig om elke dag een goede post te vinden. Ik besteedde meestal dan ook enorm veel tijd naar het zoeken van een goed onderwerp voor een post. Ook de uitschrijving ervan was niet zo eenvoudig. Ik maakte vooral gebruik van internet om dingen op te zoeken maar bekeek ook enkele films. Het samenwerken in groep om zo tot een lessenreeks te komen vond ik ook een goede werkvorm. Het groepswerk verliep dan ook super goed. Er werd overlegd, samengewerkt, taken werden verdeeld en we boden elkaar hulp waar nodig. Ondanks de tijdsdruk slaagden we erin de opdracht tot een goed einde te brengen. Samen ideeën en gedachten uitwisselen en neerschrijven was zeer leerrijk. Ik had wel verwacht dat er iets meer input en begeleiding zou zijn gedurende deze twee weken. Het was daarom soms wel moeilijk om te weten of we echt op de goede weg waren.

Bij het terugblikken op het keuzetraject 'ten oorlog' heb ik een zeer positief gevoel. Ik leerde enorm veel bij en het keuzetraject voldeed grotendeels aan mijn verwachtingen. De gehanteerde werkvormen waren goed gekozen er zorgde ervoor dat ik deze twee weken gemotiveerd was om te werken rond de oorlog. Ik blijf misschien nog wel even posts publiceren!