In 1929 begon de economische crisis in Duitsland wat
werkloosheid en armoede met zich meebracht. Hitler speelde hierop in door de
joden de schuld te geven van deze situatie. Wanneer de economie vier jaar laten
een bloei kende liet Hitler iedereen geloven dat hij daarvoor gezorgd had.
Hitler werd geprezen door het volk. Natuurlijk stond er een censuur op alle
informatie die rondging. Er werd informatie weggelaten en er werden leugens
verspreid zodat het volk in een waan leefde.
Het belangrijkste propagandamiddel was de radio. Van het
moment dat Hitler’s partij, de NSDAP, de enige partij werd, bracht de radio
alleen nog maar informatie over Hitler en zijn partij. Om zoveel mogelijk
mensen te bereiken werd collectief luisteren ingevoerd. Op openbare plaatsen
zoals café’s, restauranten, bedrijven,… werden radio’s geplaatst zodat iedereen
kon luisteren naar de ideeën van Hitler. Radio’s werden ook zo goedkoop gemaakt
dat bijna iedereen het zich kon veroorloven. Naast de radio was ook film een
belangrijk propagandamiddel. De hele filmindustrie in Duitsland werd beheerst
door de nazi’s. In 1940 verscheen de film ‘Der ewige Jude’ dat moest doorgaan
als documentaire over de slechte jood zoals die daadwerkelijk was. Ook
geschreven propaganda was belangrijk, denk maar aan posters, postzegels,
kranten,… Daarnaast voerde Hitler ook regelmatig goed voorbedachte speeches die
inspeelden op de frustratie van het Duitse volk.
Het doel van deze propaganda was onrust zaaien, jodenhaat
aanwakkeren en agressie opwekken bij de Duitsers. En het miste zijn effect
niet. De jodenhaat groeide en groeide, met tragische gevolgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten